Nieuwe stad, nieuwe mensen, nieuwe spelletjes
Blijf op de hoogte en volg Maud en Vitzli
23 Januari 2014 | Argentinië, San Carlos de Bariloche
Dag luitjes!
Goed, het is nog niet zo lang geleden dat we hebben geschreven maar we zijn zo veel ervaringen rijker, die we niet verloren willen laten gaan.
We zijn inderdaad na Buenos AIres naar Bariloche gegaan. Nadat we afscheid hadden genomen moesten we omdat we de tijd waren vergeten in alle haast de bus nemen naar het bus station. Toen we eenmaal in de bus zaten besefte we ons dat we de Ipod van Maud waren vergeten, zonder enige tijfel stapte we onmidelijk de bus uit. Vitz gaf de tassen aan Maud en trok een sprintje naar het Hostel, helaas was het een stuk verder dan ze had ingeschat dus ze kwam helemaal uitgeput weer aan. Het voelde wel heel goed om te beseffen dat je lichaam nog wel doet wat je wil in zo´n situatie. Ook vonden we het heel fijn om te merken hoe we op elkaar ingespeeld zijn. Zulke situties kunnen vervelend zijn maar we weten nu wel hoe we daar op reageren wat ons beiden wel gerust stelde.
het bus station was enorm groot en een hele opdracht voor de twee blonde meisjes om de juiste bus te vinden. In de laatste 10 min kwam Lila nog aan lopen wat een hele leuke verrassing was, we dachten namelijk dat ze het niet meer zou redden.
Na 20 uur in de bus kwamen we aan in het prachtige Bariloche, de zon scheen, het water glinsterde en we keken onze ogen uit.
Na drie uur gezocht te hebben naar een hostel belande we uiteindelijk in een hotel omdat alles vol zat. (geen zorgen het was niet al te duur)
Die dag daarna zijn we de stad gaan verkennen en kregen een hele mooie eerste indruk. We vonden een hostel genaamd Backpackers waar we eigenlijk van plan waren om maar een of twee dagen te blijven. Uiteindleijk zijn het 9 dagen geworden, je kunt je dus wel bedenken dat we het erg naar ons zin hadden.
Samen met een Duister, een Vlaamse vrouw en een Argentijn hebben we een auto gehuurd om vervolgens de 7 meren te bekijken.
De 7 meren waren ongeloofelijk mooi! we voelde ons zo gelukkig dat we dit hebben mogen zien en dat we zo dicht bij de natuur staan.
We konden het ook heel erg goed opschieten met de mensen en we hebben een geweldige dag gehad.
Die ochtend daarna hebben we Canopy (zipline) gedaan, dat was een leuke ervaring maar niet erg spectaculair, we hadden wat meer van het uitzicht verwacht maar het was alleen tussen de bomen.
Die zelfde dag was er
een nieuwe groep aangekomen in het hostel, Vitz raakte met een Argentijn aan de praat waar het heel erg mee klikte, met Engels, Spaans, handen en voeten waren we met elkaar aan het communiceren en we hebben ontzettend gelachen. Vanaf dat moment begonnen we in contact te komen met een geweldige groep.
Die dag daarop zijn we een wandeling gaan maken.Vol goede moed wouden we aan de 10 kilometer beginnen, helaas waren we veelste laat vertrokken en hebben we die tien kilometer niet meer gered omdat je ook de tien kilometer terug moest lopen plus nog eens 4 kilometer. Maud die een stuk realistischer was dan Vitz had dat alang door. Uiteindelijk hebben we 18 kilometer gelopen. We waren aangekomen bij een prachtig strandje waar we tussen de bergen hebben gezwomen. Het water was ijskoud maar wel een fantastische ervaring. Helaas had Maud haar wandel schoenen nog niet ingelopen en kreeg een enorme blaar op haar voet. Ook de terug weg naar het hostel was eem hele tocht. Met onzettend zere benen zijn we uiteindleijk vroeg gaan slapen.
Na een lekkere chill dag en met een hele grote groep te hebben gegeten zijn we maar eens gaan kijken of Bariloche ons zou verassen in de avond. We zijn met drie jongens uit Israel wat gaan drinken. Helaas deed Mauds voet (door de blaar) te veel pijn en waren we naar huis gegaan. Die ochtend daarna begon het enorm te stormen. Een heele harde koude wind waaide door de straten van Bariloche.
Vitz was in de ochtend naar het strand gegaan wat prachtig was. Het water leefde en leek zo veel woede in zich te hebben. Die dag zijn we naar een uitkijkpunt gegaan. Dat was waanzinig, volgens mij hebben we beiden zelden zulk mooi uitzicht gehad. Het was heel bewolkt dat gaf het een wat spookachtige uitstraling.
Terug bij het hostel ging Maud even liggen en Vitz legde aan de twee (van de vier) Argentijnen uit hoe je moet pesten, Maud kwam even later ook en we hebben de hele avond spelletjes gespeeld.
In de avond speelde we Chancho wat het zelfde is als ezelen in Nederland.
Samen met de vier Argentijnen, een jonge uit Israel, Cordoba en een meisje uit Nederland hebben we een hele gezellige avond gehad.
(helaas dat Vitz twee keer achter elkaar de chancho was).
Die dag daarop was de laatste dag van de vier Argentijnen, we zijn met ze een wandeling gaan maken. Omdat wij dachten dat we naar het strand gingen had Maud haar slippers aangetrokken, zodat haar blaar kon drogen. We waren alleen niet bij een strand maar bij een enorme berg om die te beklimmen. Maud kreeg de schoenen van een van de Argentijnen wat er heel komisch uit zag. We beklomen de berg waar we weer mochten genieten van een prachtig uitzicht. Maud en Vitz hadden belooft om te koken. Zo gezegd zo gedaan, we maakte het speciale recept van Maud, pasta met spinazie en spekjes. Heerlijk! Vervolgens zijn we weer chancho gaan spelen en uiteraard was Vitz weer de chancho. Terwijl Maud ondertussen de koningin in spelletjes werd. Het hostel ging dicht dus zijn we nog ergens anders wat gaan drinken. Daar zijn we weer door gegaan met de spelletjes en we hebben een hele leuke avond gehad.
Vandaag zijn onze vier Amigos vertrokken en is het opeens heel stil in het hostel. We hebben al besloten dat we wanneer Vitz weer in Buenos Aires is ze hen gaat opzoeken en dat we op dat moment met Maud gaan Skypen.
Nu de vier Argentijnen weg zijn vinden wij het ook tijd om te gaan.
We vinden het ook wel weer fijn om met zijn tweeen te zijn ook al missen we onze Amigos.
We hebben besloten om zaterdag naar El Calefate te gaan. We zijn heel benieuwd wat ons nu weer te wachten staat.
We hopen dat het goed gaat met jullie!
Blijf vooral reageren, het is voor ons namelijk heel fijn om ook wat van jullie te horen!
Un beso!!
Goed, het is nog niet zo lang geleden dat we hebben geschreven maar we zijn zo veel ervaringen rijker, die we niet verloren willen laten gaan.
We zijn inderdaad na Buenos AIres naar Bariloche gegaan. Nadat we afscheid hadden genomen moesten we omdat we de tijd waren vergeten in alle haast de bus nemen naar het bus station. Toen we eenmaal in de bus zaten besefte we ons dat we de Ipod van Maud waren vergeten, zonder enige tijfel stapte we onmidelijk de bus uit. Vitz gaf de tassen aan Maud en trok een sprintje naar het Hostel, helaas was het een stuk verder dan ze had ingeschat dus ze kwam helemaal uitgeput weer aan. Het voelde wel heel goed om te beseffen dat je lichaam nog wel doet wat je wil in zo´n situatie. Ook vonden we het heel fijn om te merken hoe we op elkaar ingespeeld zijn. Zulke situties kunnen vervelend zijn maar we weten nu wel hoe we daar op reageren wat ons beiden wel gerust stelde.
het bus station was enorm groot en een hele opdracht voor de twee blonde meisjes om de juiste bus te vinden. In de laatste 10 min kwam Lila nog aan lopen wat een hele leuke verrassing was, we dachten namelijk dat ze het niet meer zou redden.
Na 20 uur in de bus kwamen we aan in het prachtige Bariloche, de zon scheen, het water glinsterde en we keken onze ogen uit.
Na drie uur gezocht te hebben naar een hostel belande we uiteindelijk in een hotel omdat alles vol zat. (geen zorgen het was niet al te duur)
Die dag daarna zijn we de stad gaan verkennen en kregen een hele mooie eerste indruk. We vonden een hostel genaamd Backpackers waar we eigenlijk van plan waren om maar een of twee dagen te blijven. Uiteindleijk zijn het 9 dagen geworden, je kunt je dus wel bedenken dat we het erg naar ons zin hadden.
Samen met een Duister, een Vlaamse vrouw en een Argentijn hebben we een auto gehuurd om vervolgens de 7 meren te bekijken.
De 7 meren waren ongeloofelijk mooi! we voelde ons zo gelukkig dat we dit hebben mogen zien en dat we zo dicht bij de natuur staan.
We konden het ook heel erg goed opschieten met de mensen en we hebben een geweldige dag gehad.
Die ochtend daarna hebben we Canopy (zipline) gedaan, dat was een leuke ervaring maar niet erg spectaculair, we hadden wat meer van het uitzicht verwacht maar het was alleen tussen de bomen.
Die zelfde dag was er
een nieuwe groep aangekomen in het hostel, Vitz raakte met een Argentijn aan de praat waar het heel erg mee klikte, met Engels, Spaans, handen en voeten waren we met elkaar aan het communiceren en we hebben ontzettend gelachen. Vanaf dat moment begonnen we in contact te komen met een geweldige groep.
Die dag daarop zijn we een wandeling gaan maken.Vol goede moed wouden we aan de 10 kilometer beginnen, helaas waren we veelste laat vertrokken en hebben we die tien kilometer niet meer gered omdat je ook de tien kilometer terug moest lopen plus nog eens 4 kilometer. Maud die een stuk realistischer was dan Vitz had dat alang door. Uiteindelijk hebben we 18 kilometer gelopen. We waren aangekomen bij een prachtig strandje waar we tussen de bergen hebben gezwomen. Het water was ijskoud maar wel een fantastische ervaring. Helaas had Maud haar wandel schoenen nog niet ingelopen en kreeg een enorme blaar op haar voet. Ook de terug weg naar het hostel was eem hele tocht. Met onzettend zere benen zijn we uiteindleijk vroeg gaan slapen.
Na een lekkere chill dag en met een hele grote groep te hebben gegeten zijn we maar eens gaan kijken of Bariloche ons zou verassen in de avond. We zijn met drie jongens uit Israel wat gaan drinken. Helaas deed Mauds voet (door de blaar) te veel pijn en waren we naar huis gegaan. Die ochtend daarna begon het enorm te stormen. Een heele harde koude wind waaide door de straten van Bariloche.
Vitz was in de ochtend naar het strand gegaan wat prachtig was. Het water leefde en leek zo veel woede in zich te hebben. Die dag zijn we naar een uitkijkpunt gegaan. Dat was waanzinig, volgens mij hebben we beiden zelden zulk mooi uitzicht gehad. Het was heel bewolkt dat gaf het een wat spookachtige uitstraling.
Terug bij het hostel ging Maud even liggen en Vitz legde aan de twee (van de vier) Argentijnen uit hoe je moet pesten, Maud kwam even later ook en we hebben de hele avond spelletjes gespeeld.
In de avond speelde we Chancho wat het zelfde is als ezelen in Nederland.
Samen met de vier Argentijnen, een jonge uit Israel, Cordoba en een meisje uit Nederland hebben we een hele gezellige avond gehad.
(helaas dat Vitz twee keer achter elkaar de chancho was).
Die dag daarop was de laatste dag van de vier Argentijnen, we zijn met ze een wandeling gaan maken. Omdat wij dachten dat we naar het strand gingen had Maud haar slippers aangetrokken, zodat haar blaar kon drogen. We waren alleen niet bij een strand maar bij een enorme berg om die te beklimmen. Maud kreeg de schoenen van een van de Argentijnen wat er heel komisch uit zag. We beklomen de berg waar we weer mochten genieten van een prachtig uitzicht. Maud en Vitz hadden belooft om te koken. Zo gezegd zo gedaan, we maakte het speciale recept van Maud, pasta met spinazie en spekjes. Heerlijk! Vervolgens zijn we weer chancho gaan spelen en uiteraard was Vitz weer de chancho. Terwijl Maud ondertussen de koningin in spelletjes werd. Het hostel ging dicht dus zijn we nog ergens anders wat gaan drinken. Daar zijn we weer door gegaan met de spelletjes en we hebben een hele leuke avond gehad.
Vandaag zijn onze vier Amigos vertrokken en is het opeens heel stil in het hostel. We hebben al besloten dat we wanneer Vitz weer in Buenos Aires is ze hen gaat opzoeken en dat we op dat moment met Maud gaan Skypen.
Nu de vier Argentijnen weg zijn vinden wij het ook tijd om te gaan.
We vinden het ook wel weer fijn om met zijn tweeen te zijn ook al missen we onze Amigos.
We hebben besloten om zaterdag naar El Calefate te gaan. We zijn heel benieuwd wat ons nu weer te wachten staat.
We hopen dat het goed gaat met jullie!
Blijf vooral reageren, het is voor ons namelijk heel fijn om ook wat van jullie te horen!
Un beso!!
-
23 Januari 2014 - 22:26
Evie:
Hé lieve maud en vitz! Wauw het klinkt echt zo super gaaf! Jaloeerssss! Haha! Fijn dat jullie het zo naar jullie zin hebben met zn tweetjes en de mensen die jullie tegen komen, leuk om jullie verhalen te lezen!
Heel veel plezier :) en geniet er van! :)
Kusjes! -
23 Januari 2014 - 22:27
Maud En Vitzli :
Foto´s zijn onderweg, ze komen op facebook! -
23 Januari 2014 - 22:31
Anne:
Wat een fantastisch verslag weer! Jullie doen het goed!!! Ben heel benieuwd hoe jullie el calefate vinden. En we zijn nog steeds benieuwd naar de foto's (ja maud, manana,manana). Kus van Anne -
24 Januari 2014 - 07:42
Kisana:
Ha meisjes! Wat een fantastisch verslag weer! Ik geniet van mijn treinreizen naar Zutphen met dit soort verhalen ;) heb erg gelachen om het stukje van 18km! Jullie zijn gek! Dat hebben Sebas en ik niet een gehaald in Amerika! Toen zaten we op zo'n 15km en hebben meteen daarna bealoten wandelschoenen te kopen hahaha. Hier is er niks bijzonders aan de hand, nog steeds niet echt winter (amper een graden onder nul 's nachts). Het drukke leven gaat gewoon door. Maar met zo'n verslag van jullie, genieten we lekker mee! Veel plezier op Calafate! En we zijn benieuwd naar de foto's! Xx kisana -
24 Januari 2014 - 08:06
Ruuf:
Hey lieve maud en vitz,
Heel fijn om te lezen dat het zo goed met jullie gaat!
Bariloche is een geweldige stad! Nu door naar calafate!
Ik ben benieuwd naar de fotos!! Xx Ruuf -
24 Januari 2014 - 09:00
Kyriel:
Hoi meiden.
Wat een fantastisch verhaal weer! Goed om te horen dat jullie zulke leuke mensen hebben ontmoet :) de leukste mensen ontmoet je op reis!
Heel veel plezier bij El Calefate :)
Kusjes -
24 Januari 2014 - 09:31
Jolande:
Wat heerlijk om over jullie belevenissen te lezen! Leuk dat jullie zulke aardige mensen ontmoeten, met het Spaans zal het wel steeds beter gaan zo. Alleen wel lachen dat jullie dachten naar het strand te gaan, terwijl er een bergbeklimming op het programma stond, haha! Wel goed voor de conditie. Hier gaat alles zijn gewone Nederlandse gang, dwz met alweer daaaaaagen grijze lucht en wat regen. Dus hap een beetje zonlicht voor mij ook daar please Vitzli? Ik verwachtte trouwens precies voor vandaag een verslagje van jullie en dat kwam uit, dus eigenlijk zijn die duizenden kilometers maar relatief! Veel liefs en dikke kus voor jullie alllebei!
-
24 Januari 2014 - 21:47
Oma Tonny:
Hoi Maud en Vitzli
Wat leuk om jullie spannende reisverhalen te lezen. Maud die iPod vergeten doe je nu nooit meer, gelukkig werd je gered door Vitzli. Fijn om te horen dat jullie het samen zo goed kunnen vinden en dat jullie leuke reisgenoten ontmoeten en prachtige dingen zien.
Liefs Oma Tonny
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
