De twee grootste Tjapelientjes van Zuid Amerika

Holla!!


Goed het is al weer een tijdje geleden dus bereid jullie maar voor op een lang verslag.

We waren gebleven bij Santiago. Wat een hele groote stad was met heel veel gebouwen, het was heel mooi om de contrasten te zien tussen de natuur en deze grote gebouwen.
We hebben in Santiago Gabriel bezocht die heel lief voor ons was en ons de stad een beetje heeft laten zien. We mochten een nachtje overnachten in zijn luxe appartementje wat niet verkeerd was haha.

Na Santiago hebben we de nachtbus genomen naar Mendzo (Argentinië).
Er zat geen wc in de bus dus Vitz had een verschrikkelijke nacht achter de rug, zeven uur zonder te plassen is voor haar geen optie haha.
In Mendoza zijn we eerst wat uurtjes zoet geweest omdat we naar een goedkoop hostel aan het zoeken waren. We kwamen uiteindelijk aan in een heel luxe hostel met een zwembad en alles erop en araan. Dit was een heel duur hostel dus we wouden eigenlijk weer verder gaan met onze zoektocht, een Nederlands meisje dat daar werkte wou niet dat we naar een gevaarlijke buurt zouden gaan dus die heeft ons dikke korting gegeven waardoor we dus heel goedkoop in een heel luxe hostel zaten.
We hebben in Mendoza een hele leuke groep ontmoet waar we een aantal dagen mee zijn opgetrokken.
Ook hebben we op de fiets de wijngaarden bezocht, het was weer heerlijk om op een fiets te zitten en we hebben heerlijke wijnen gerpoefd. Helaas hebben we geen verandering kunnen brengen aan het feit dat Maud geen wijn lust maar ze heeft wel alle wijnen gerpoefd waar Vitz heel trots op was.
Ook Mauds Ipod is hier gestolen, maar dat was een beetje stom van ons, we waren bezig met het maken van domme filmpjes in een melige bui en daarna hadden we de Ipod op tafel gelegd(wat we nooit deden). Er kwamen toen twee jongetjes stickers wilden verkopen en de een duwde de stickers in Mauds gezicht wat haar natuurlijk helemaal overwelmde en de ander leidde Vitz af. Bij het hostel kwamen we er toen achter dat de Ipod weg was.
Was heel vervelend maar we zijn blij dat het niet de camara was, Vitz had namelijk tien minuten daarvoor de camara van Maud in haar tas gestopt anders was die waarshcijnlijk ook weg geweest.

We zijn daarna richting Cordoba gegaan, waar we John( een oude vriend) bezocht hebben. Hij woond op een prachtige plek dus als we smorgens wakker werden konden we genieten van een prachtig uitzicht. John heeft ons enorm verwend en we kregen eindelijk weer wat groenten binnen wat een stuk beter was dan de broodjes kaas waar we nu al een aantal dagen op geleefd hadden.
We hebben ook het geboortehuis van Vitz bezocht wat weer een vreemde maar mooie ervaring was. John kon aanwijzen waar alles was wat heel fijn was.

Die avond vertrokken we naar Salta, we hadden weer heel veel regen wat ons zo langzamerhand wel een beetje begon te vervelen. We verbleven in Salta in het goedkoopste hostel. Dat het heel vies was en we een dikke mierenplaag hadden vonden we niet zo erg maar de mensen die daar werkten waren zo onbeschoft, dronken en vervelend dat we uiteindleijk na twee dagen besloten om naar een ander Hostel te gaan. In dit Hostel verbleven ook twee vrienden die we in Mendoza ontmoet hadden, een vrouw uit Canada en een man uit Duitsland.
We hebben een dag met hun rond gereden in de auto en verder hebben we met hun hele leuke maar rustige dagen gehad.
Ook zijn we nog een dag naar Purmamarca gegaan, dit is een dorpje midden in bergen. Deze bergen hadden allemaal verschillende kleuren en we keken onze ogen uit. Als twee avonturiers zijn we van de paden afgegaan en hebben we heel veel van deze bergen beklommen.
We zijn weer vrij snel terug gegaan omdat we afscheid moesten nemen van Cythia( de Canadese vrouw).
Het hoort er natuurlijk bij maar afscheid nemen blijft steeds moeilijk omdat je deze mensen misschien nooit meer gaat zien. We hopen natuurlijk van wel!

Nu kwam er een nieuw avontuur in zicht, Maud had haar laatste dag in Argentinië en we gingen naar San Pedro de Atacama (Chile).
San Pedro is een heel klein dorpje midden in de woestijn waar vrijwel niks te doen is, maar de omgeving heeft zo veel te bieden dat heel veel reizigers daar heen gaan. Je komt elkaar ook steeds tegen wat een groot groepsverband creert.
We hebben daar twee tours gedaan, de een bestond uit een bezoekje naar het zoutmeer, dit was een hele bizarre ervaring omdat als je in het water gaat je gewoon blijft drijven, en er geen mogelijkheid is dat om onder water te blijven. Het meer had 33 procent zout wat voor veel plezier zorgde. Daarna vertrokken we naar een andere vreemde plek, dit was een groot gat midden in de woestijn gevuld met water. Het was heel diep en je kon er alleen in als je vanaf de rand erin sprong, wat we uiteraard hebben gedaan. Aan het einde van de tour stonden we op de zoutvlaktes de zondsondergang te bekijken. Het was heel mooi maar het is toch vreemd dat je soms de schoonheid van dingen niet meer ziet omdat je weet dat er iets veel mooiers te wachten staat. Dit hadden wij met deze zoutvlaktes omdat we wisten dat de zoutvlaktes in Uyuni veel indrukwekkender waren.
Die dag daarna hebben we gezandboard, wat heel leuk was maar ook behoorlijk lastig dus dat betekende veel zand in onze onderbroeken haha.

Dan was nu eindelijk de dag aangebroken waar we al een hele tijd naar uit hadden gekeken. We zouden aan onze drie daagse jeep tour beginnen richting Uyuni(Bolivia). We hadden met de Duitse man afgesproken om de jeep tour met hem te doen dus die was inmiddels ook aan gekomen.
We hebben deze dagen alleen maar mooie dingen gezien, het is eigenlijk te veel om te beschrijven en woorden schieten ook te kort om te beschrijven wat we hebben gezien. De foto´s komen eraan dus dan snappen jullie denken we wel wat we bedoelen.
We hebben vooral heel veel kleuren gezien, kleuren in de meren, in het zand, in de bergen en zelfs kleuren in de dieren zoals de prachtige flamingo´s die we mochten bekijken.
We hebben gelukkig niet heel veel last gehad van de hoogte maar vooral van de temperatuurswisselingen omdat het overdag heel warm was en in de nacht ijskoud.
De laatste dag zijn we heel vroeg opgestaan en hebben we de zonsopgang op de zoutvlaktes bekeken. De zon had natuurlijk een oranje, rode gloed die over de zoutvlaktes straalde. Maar wat het heel bijzonder maakte was dat door het water op de zoutvlaktes de zonsopgang ook op de grond zag, dit gaf een fantastisch effect!
De laatste dag hebben we doorgebracht op de zoutvlaktes en hebben we onzelf vermaakt met het maken van grappige foto´s.

Nu zijn we in Bolivia, wat heel anders is dan Chili en Agrentinië. Wat ons vooral heel erg opvalt is dat we de kleuren die we onder weg hebben gezien nu terug zien in de mensen. De mensen zijn hier heel vriendelijk en het is heel bijzonder om de vrouwtjes nog in ouderwetse kledingdracht te zien.
We waren eigenlijk van plan om rustig aan te doen omdat Maud behoorlijk last had van snotteren en van haar buik en omdat Vitz eruit zag alsof ze in elkaar was geslagen, met gescheurde lippen van de kou en een dik rood oog omdat ze haar zonnebril kwijt was op de zoutvlaktes.
Van dat rustig aan doen is alleen niks van terecht gekomen.
Uyuni was te prijzig dus we zijn de dag daarop vertokken naar Potosi waar we de mijnen hebben gezien. We hebben daar twee uur in de mijnen gelopen en het was een hele mooie ervaring om te zien hoe blij de mijnwerkers waren met hun cadeautjes die we voor ze gekocht hadden. Ze wouden uiteraard ook weer met de twee blonde nederlanders op de foto haha.
Vandaag vertrekken we naar Sucre waar daar dichtbij een hele grote markt schijnt te zijn die we morgen willen zien. Onze chill dag is dus verschoven naar Maandag.

Goed we zijn nu aan het einde van ons verslag maar we zullen jullie nog even uitleggen waarom we onzelf nou tot de twee grootste Tjappelientjes van heel Zuid Amerika hebben benoemd.
Er is namelijk GEEN dag voorbij gegaan dat we niks zijn vergeten. Aan het begin vergaten we voornamelijk het water maa nu beginnen we toch wat meet te vergeten. We konden er wel om lachen maar nadat we om vijf uur smorgens terug moesten rennen naar het hostel omdat we onze bustickets waren vergeten, was het lachen ons snel vergaan.
We proberen er nu op te letten maar om heel eerlijk te zijn boeken we nog geen vooruitgang haha!
Maar geen zorgen onze belangrijke spullen bewaken we met ons leven!

We hopen dat het goed gaat met jullie in Nederland en we hoorde dat jullie al lekker weer hebben!? Waarschijnlijk beter dan hier dus nu moeten wij een beetje jaloers zijn op jullie!
Geniet van het Lente zonnetje en we denken nog veel aan jullie!

Un beso Grande!!

Maud en Vitz

p.s: Dit verslag is 3 keer opnieuw geschreven dus let niet op de spelfouten want we werden er een beetje moe van haha.